Ayun, walang magawa kaya gumawa ulet ng kung ano ano at syempre pinagtripan na naman ang kanyang blog..
All i can say now is im happy, happy because after all these years eh natuto ako, sa labingsyam na taon kong nabuhay, i learned so much not only from people ive met but from my own experience. All i can say is im bit contented of what i have now, siguro youre wondrin' why i said that its "BIT". di pa kasi dumadating yung mga gusto kong mangyari..
20 days na lang at mawawala na ako sa pinakamemorable ko na edad. Edad na sobrang daming nangyari sakin. Edad na puno ng bitter and sweet memories.. eto lang naman ang mga highlights sa ika-labingsyam kong taon..
-i worked as an intern @ Convergys. I was able to met many people there and also, I was able to work with the recruitment team and the operations team. and all i can say is that im so happy with them...
-i met "RPR" in Convergys, he's my first. But I wasnt able to made that relationship long, cause we have different priorities in life..
-4th year college..ang pinakahuling taon ko sa kolehiyo, at ang pinakamahirap sa lahat..naranasan kong walang tulog matapos lang ang business plan, mag isip kung paano ang execution ng mga bagay..sobrang dami talaga ng nangyari sa 4th year college ko..sobrang saya kaso malungkot kasi ayun, last year na naming magkakaibigan.
-i won several awards nung intrams, syempre sa badminton un..hahahaha..
-march 24th, i met my second who really turned my world into everything..sobrang masayang masaya ako dahil naranasan ko maging complete everyday..na maramdaman ang sobrang inlove kahit malayo sya...i always thank god that i was able to met JT.. i love u bru bru:)
-grumaduate sa edad na ito..ayun, masaya kasi natapos na din ang paghihirap sa pag aaral..fulfill and complete!
-umaga nun ng mabalitaan kong magwowork na daw ako sa Convergys..shet! im so happy kasi magiging part na nila ako... for the record lang naman, im the youngest member of recruitment team in Convergys, at the of 19.
-ayun, broke up at maraming date at syempre maranasan sumahod!
basta sobrang masaya at syempre may halong lungkot kasi ganun naman talaga ang buhay...all i can say is that, IM HAPPY AND IM LIVING MY LIFE TO THE FULLEST!
Saturday, July 31, 2010
Monday, July 12, 2010
anu na nga ba?
ayun...blog na naman..dunno, bakit ko sya naisipan gawin..siguro wala lang akong mapagsabihan kaya dito ko na lang ikwento..
itong mga nakaraang araw, nararamdaman ko na ung pagod at stress. nalilipasan na ako ng gutom pati nawawalan na din ako ng appetite pagdating ng dinner kaya natutulog na lang ako ng walang laman ang tyan..di ko alam kung ikakapayat ko ba to bat as of the moment, my body is still med-build.. hindi ako napayat at hindi rin ako nataba...
marami na ngang bagay ang nagbago simula nung nagseparate ways kame, ako eto parin nagpapakafeeling na ok na kahit hindi naman. pero pag naiisip ko na ok na siguro sya, sumasaya na din ako..atleast nawawala kahit papaano ung regrets sa desisyon ko..masakit parin, kasi wounded pa rin..time will heal all things na lang siguro ako..
im dating wid someone now, but i cant say na nakapagmove on na ako totally. dahil sya pa rin laman ng puso ko. kahit anu pa sabihin ng mga kasama ko na mag move on ka na, parang gusto ng isip ko pero ayaw ng puso ko... kaya minsan magulo ako, hirap kasi makaget-over sa bagay na alam mong importante sayu tapos mawawala bigla ng ganun ganun lang..
i miss singing...kantahan sya at magusap sa skype buong gabi..i miss everything about you, pero time na lang siguro makakapagsabi...siguro nga ganito talaga ang purpose nung nasa taas, kaya ako eto paunti unting tinatanggap..nasa 60% na ako.. kung papipiliin ako kung kaninu sa dalawa, mas pipiliin ko sya kasi naramdaman ko ung bagay na hindi ko naramdaman nung naging kami nung una ko..parang ako lang ung inlove nung naging kame pero nung dumating sya, naramdaman ko ang bagay na sobrang sarap paulit ulitin...
acceptance na lang siguro,kaya ako binubusy ko na lang sarili ko..dahil kapag hindi ako naging busy, malamang sya lagi ang iisipin ko! buti nga may work na ako at kahit papaano, nalelessen ung times na iniisip ko sya...
ang araw ko ngayun ay sobrang nakakapagod! i accommodate 130 applicants at what a record, walang walked-out..galing ko! naexceed ko na naman ang limitations ko..yehey.. love it!
babay..see yah next blog :)
itong mga nakaraang araw, nararamdaman ko na ung pagod at stress. nalilipasan na ako ng gutom pati nawawalan na din ako ng appetite pagdating ng dinner kaya natutulog na lang ako ng walang laman ang tyan..di ko alam kung ikakapayat ko ba to bat as of the moment, my body is still med-build.. hindi ako napayat at hindi rin ako nataba...
marami na ngang bagay ang nagbago simula nung nagseparate ways kame, ako eto parin nagpapakafeeling na ok na kahit hindi naman. pero pag naiisip ko na ok na siguro sya, sumasaya na din ako..atleast nawawala kahit papaano ung regrets sa desisyon ko..masakit parin, kasi wounded pa rin..time will heal all things na lang siguro ako..
im dating wid someone now, but i cant say na nakapagmove on na ako totally. dahil sya pa rin laman ng puso ko. kahit anu pa sabihin ng mga kasama ko na mag move on ka na, parang gusto ng isip ko pero ayaw ng puso ko... kaya minsan magulo ako, hirap kasi makaget-over sa bagay na alam mong importante sayu tapos mawawala bigla ng ganun ganun lang..
i miss singing...kantahan sya at magusap sa skype buong gabi..i miss everything about you, pero time na lang siguro makakapagsabi...siguro nga ganito talaga ang purpose nung nasa taas, kaya ako eto paunti unting tinatanggap..nasa 60% na ako.. kung papipiliin ako kung kaninu sa dalawa, mas pipiliin ko sya kasi naramdaman ko ung bagay na hindi ko naramdaman nung naging kami nung una ko..parang ako lang ung inlove nung naging kame pero nung dumating sya, naramdaman ko ang bagay na sobrang sarap paulit ulitin...
acceptance na lang siguro,kaya ako binubusy ko na lang sarili ko..dahil kapag hindi ako naging busy, malamang sya lagi ang iisipin ko! buti nga may work na ako at kahit papaano, nalelessen ung times na iniisip ko sya...
ang araw ko ngayun ay sobrang nakakapagod! i accommodate 130 applicants at what a record, walang walked-out..galing ko! naexceed ko na naman ang limitations ko..yehey.. love it!
babay..see yah next blog :)
Subscribe to:
Comments (Atom)
